در روزهایی که کرونا تقریبا دنیا را به‌زانو دراورده است و هر روز به آمار قربانیان افزوده میشود هستند کسانی که یا نمی‌خواهند هشدار ها را جدی بگیرند یا بدون تعارف کمترین اصول انسانی و اجتماعی را …!
امارها نشان از موج دوم یا قطع نشدن و ادامه دار بودن ویروس کرونا می‌دهد و علت اصلی شیوع این ویروس منحوس تجمعات، شرکت در مراسمات و جشن‌هاست؛ این یعنی عدم رعایت،دستورالعمل‌های،بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی، همان چیزی که،بسیاری از هموطنان کم لطفمان آن را به شوخی می‌گیرند.
با این وصف و با عنایت به اینکه در عصر توسعه ارتباطات و اطلاعات و رسانه یعنی ۲۰۲۰میلادی هستیم جای بسی تامل و تاسف است که طیف قابل توجهی از مردم شرایط و اهمیت بهداشت و رعایت ایمنی بهداشتی را درک نمی‌کنند.
هموطن عزیز و ایرانی فهیم و نوع دوست:
همه ما در برابر هم وظایفی داریم. در شرایط کنونی عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی را می‌توان خودخواهی محض و مصداق بارز تعدی به حقوق دیگران (حق الناس) دانست تا جایی که میشود علیه خاطیان اعلان جرم کرد!
ان زمان که با دستان خود بدن بی جان مادر را در ظهر جمعه وبا غربتی دلگیر به اغوش خاک سپردیم تنها مرهم دردمان در ان تشیع غریبانه، انجام وظیفه انسانی و رعایت حقوق شهروندی در مقابل جامعه و هموطنان‌مان بود. صبر و تحمل و عزاداری در غربت و تنهایی بدون حضور هیچ قوم و خویش و دوست و آشنا، انصافا جانسوز و تحمل آن جانکاه است. اما این‌همه را تحمل کردیم و چهل روز نشد که باز بخت بد و چرخ نامهربان روزگار ما را از نعمت داشتن پدرهم بی بهره کرد و اینبار باز هم نخواستیم و نگذاشتیم تعهدمان نسبت به اجتماع و دیگران شکسته شود و در یک عصر جمعه، بار دیگر غریبانه پیکر شریف پدر را به اغوش خاک سپردیم. انسانی که همگان به صداقت، پاکی و دگرخواهی اش معترفند و او را شایسته‌ی بزرگترین تکریم‌ها و ارجمندی‌ها می‌دانند اما باز هم دست برشانه دل نهادیم و در خلوت و مظلومیت هق هق‌شانه‌هایمان را به دیوار غربت و تنهایی سپردیم با دلی شکسته تحمل بار فراق عزیزان را به‌تنهایی به‌دوش کشیدیم وراضی به رضای دوست؛ قضا و قدرمان باشد می‌کشیم اما انچه دلمان را به‌درد می اورد و در فکر فرو میبرد این است که در این شرایط حساس و نفس گیر چگونه میشود عده‌ای تا به این‌حد بی انصاف باشند که هیچ توجهی به آمار مرگ و میرها و ابتلا به این مصیبت ندارند. آنگونه که تجمعات آنچنانی برای شیون و حتی شادی برپا می‌کنند و عذاب وجدانی هم ندارند.
این عزیزان ایا نمی اندیشند که بسیاری در تنهایی بسوگ نشسته اند تا سلامت انها به‌خطر نیفتد؛ حال که نوبت انها رسیده حاظر نیستند حتی جشن‌ها شادی‌هایشان به تعویق بیاندازند و اینگونه کاروان به راه نیندازند تا حدیکه در هفته‌های اخیر شاهد هستیم تختهای بیمارستان پر است از بیماران کرونایی.
ایا داغ عزیزان برای ما و آنها تفاوتی دارد؟ که نه یک روز نه دو روز بلکه چندین و چند روز بدون توجه به هیچ توصیه بهداشتی در همسایگی بسیار از ما عامل گسترش هر چه بیشتر ابتلا به کرونا در شهر و کشور می‌شوند
این خودخواهی ها از کجا نشأت می‌گیرد
ایا این دسته از مردم برای دیگران ارزش قائل هستند؟واقعا چرا چنین تجمعاتی را به‌راه می‌اندازند
ایا حقوق شهروندی تا زمانی رعایت میشود که نوبت به انها نرسیده باشد؟!
ایا مرگ خوب است ولی برای همسایه!
آیا حقوق شهروندی دیگران اهمیتی برای این،شهروندان دارد!
چه بسیار افرادی که در این ایام دردها و رنجها را به‌تنهایی تحمل کردند تا اطرافیان را در معرض خطر ابتلا قرار ندهند
و متاسفیم برای عده ای که با وجود اینکه ناقل ویروس کرونا هستند اما متاسفانه همچنان پنهان می‌کنند و درساختن تجمعات نیز همیشه از بانیان اصلی هستند.
همشهری عزیز وقت ان است بدانیم حقوق انگونه که همواره از حق خود دفاع کرده و در استفای آن هستیم، به تکلیفمان در برابر دیگران نیز آگاهی پیدا کنیم.و با رعایت موارد بهداشتی از جمله زدن ماسک ،عدم راه اندازی تجمعات و…از سلامت همدیگر مراقبت کنیم. سلامتی و پیروزی همگان را از خداوند منان خواستارم.
مهدی کیان پور /خبرگزاری مسجدسلیمان
بسیار عالی ،وقتی نگاه آدمها وملاک ارزش انسانی نیست اینجا بزرگ وکوچک مطرح هست وقتی میگن ا فلانی،،،، دیگه قوانین بهداشتی در برابر این واژه زیر پا گذاشته میشود چون سلامتی همسایه ملاک نیست بحث بزرگ بودن سرشناس بودن مهم است که ما بهتریم یعنی من ادما را وسیله مکنم تا به هدفم که بزرگترین عروسی یا مراسم فاتحه برسم
درود بر شما جناب مهندس کیانپور، مطلبتان نشانگر تعهد شما نسبت به جامعه ای است که گاها افرادی در آن با رفتارها و کردارشان مشکلاتی را به وجود می‌آورند که عموم جامعه را به مخاطره می اندازد. ضمن عرض تسلیت مجدد به خاطر درگذشت پدر محترمتان، بزرگ مردی که از جامعه فرهنگ بود و اصالت و مردم داریشان زبانزد همه.